Yüzümü suda býraktým. Çocuksu hayalleri sokaðýmýn baþýnda. Küçük ve baþýboþ adýmlarla, seyrek yapraklý aðacýn yanýna gittim. Islak ve karýþýktým. Yaðmur hiç dinmeyecek gibi yaðýyordu. Yorgundum herhalde. Yaðmuru da, rüzgârý da, yorgunluðumu da umursamayacak kadar... Ýnce gövdeli aðacýn gövdesinde dolaþtý gözlerim. Bunca yaðmura raðmen kuru yerleri vardý; þaþýrdým. Yaslandým. Yüzümü göðe kaldýrdým. Sonbaharýn sarý yapraklarýnda nefeslenen damlalarýn savruluþlarýný seyrettim. Önce miydi, sonra mýydý, yaðmur muydu? Hiç bilmedim.bu sabahta güne yaðmurla uyandým ýslak yollarda yazýn ortasýndaydým bu kez ve yine Yaðmuru da, rüzgârý da, yorgunluðumu da umursamayacak kadar ýslak ve karýþýk..
Sosyal Medyada Paylaşın:
albatrose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.