BEN GİDERKEN SOKAKLAR

Ben giderken sokaklar,
Hüzün yüklü bakýþlarýný,
Boynu bükük,
Kaldýrýmlara yazýyordu.

Ben giderken sokaklar,
Kýrýlmýþ kanatlarýn,
Gözyaþlarý arasýnda.
Aðýtlar yakýyordu.

Ben giderken kaldýrýmlar,
Gün sayýyordu,
Ölümün sessizliðinde,
Gözyaþý siliyordu.

Ben giderken lambalar,
Yalnýzlýk gölgesinin,
Altýna sýðýnarak,
Umut saçan nurunu,
Öksüzlerin kalbine akýtýyordu.

Ben giderken sokaklar,
Yalancý baharýn,
Suyuna karýþmamak için
Seke seke uçuyor
Ve gözyaþý döküyordu,

Ben giderken sokaklar,
Fakirliðin boynunu büktüðü
Beþ yaþýndaki çocuðu,
Kucaklýyordu…

Ben giderken sokaklar,
Dilencilik yaptýrýlan çocuklarý,
Mahzun gözlerle,
Utanarak, korkuyla izliyordu.

Ben giderken sokaklar,
Sevgiye susamýþtý,
Sevgi pýnarlarý,
Kurumaya baþlamýþtý.

Ben giderken sokaklar,
Hýçkýra hýçkýra aðlýyordu,
Amaçsýz, gayesizi neslin,
Ayak seslerini,
Ensesinde hissediyordu…

Ben giderken kaldýrýmlar,
Bitap düþmüþtü,
Yorgunluk çukurundan,
Yükselen acý sesler,
Gözlerinden okunuyordu.

Ben giderken,
Hüzün bakýþlý duygularýn
Arkamdan aðlýyordu,
Ayrýlýðýn acýsýný
Yüreðinde hissediyordu…
28.6.2020
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın: