UCU YANIK MEKTUPLARIM..

Gözlerini getirmiyor sabahlar
Sesini de yitirdim hayli zamandýr.
Boþ veriyorum artýk yüreðimdeki aþka
Aðla ,üzül, bekle, ne verdi ki baþka...
Dilimde koskocaman paslý bir kilit
Açmýyorum suskun tüm þiirlerim sana.

Ne zaman yüreðimi açsam sana
Kurþuna dizilmiþ tüm umutlarým.
Kýrýldý tüm mavi camlarý kalbimin
Bilmem daha ne kadar dayanýr, ne kadar atar
Bitiverdi içimdeki sevinçler arzular
Bir ümidim yok yaþamaktan yana.

Artýk þarkýsý söylenmeyecek sevdamýzýn
Söndü toz pembe sözlerde alevleri aþkýn
Susuyor dudaklarým , gözlerim bulut yüklü
Biri dokunsa boþalacak saðanaklarý
Kapkara sevdamýn.
Gözlerim öyle yorgun uykusuzum.

Ve, yeniden yeniden okudum mektuplarýný
Ýþte fotoðrafýn, ne çok sevmiþim seni.
Kalbimin ateþiyle yaktým ben hepsini
Yaþ döktü gözlerim yeniden yeniden...
Anýlarýmýz döküldü yaðmurlar gibi avuçlarýma
Ve...
Bitmeyecek sana ölesiye aldanýþlarým.
Bitmeyecek bu aþkým yüreðimdesin
Birtanem...

Aygün Deniz 09. 11.2020


Sosyal Medyada Paylaşın: