Ve ürktü gece Yalýmlanan ateþin alevleri eritiyordu Gecenin karanlýk þövalyelerini
Gece kýzgýndý ateþe, Onun arzusu hep böylece sürüp gitmekti Nefretinden izler belirliyordu Aydýnlanan çehresinde Deðilmi ki Her gecenin nihayeti,gün gelince gitmekti
Gecenin içinde bir kadýn,geceden de sakin, Saçlarýnda yýldýzlardan bir hale Harlanan ateþe baktýkça ýþýyordu sanki içi Baþýný süsleyen yýldýzlar gibi
Kadýn yûzünde sakin bir tebessüm Halinde bir teslimiyet, Sonsuz Sadece geceyi kemiren alevleri izliyordu Soluksuz Karþýsýnda acayip bir cemiyet
Cemile Ülkü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemile Ülkü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.