Bu,sensiz ilk sonbahardý Uzaklarda bir yerlerde Þehrin karanlýk Ve,en koyu Sokaklarýnda dolaþan Adýmlarýmýn,sensizliðinde Gri,soðuk rüzgarlarýn Yorgun sonbahar Güz akþamlarýnda, Senin anlam veremediðin Senden bana kalan düþlerimde Yankýlanýr, Seni kaybediþim Vedasýz yalnýzlýðýmda...
Bir inilti yayýlýyor Sokaklarýnda sarý yapraklarýn Rüzgar esintisi gölgelerinde,, Gece çýðlýk,çýðlýða Sanki,aðlar gibi ses çýkarýr Kaldýrýmlarýna dökülür Yaðmur damlalarýyla Saklý,terkedilen Sararan hatýralar...
Ben sensiz, Bu ilk sonbaharda Senin asla bilemiyeceðin Kim bilir, bu kaçýncý,sana sesleniþim Kaçýncý,seni arayýþlarým Yokluðunun sessizliði Yansýrken,þehrin kaldýrýmlarýna Yalnýzlýðýmla vedalaþýr Sarý yaprak,sokaklarýnda Sýzýlar,acýlar,hüzünler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.