Kendime giyindim bu gün
Sevmediðim tüm renkleri çaldým yüzüme
Kaybettim masumluðumu
Hayatýn kirli dönemeçlerinde
Köþe baþlarýnda
Çocuklar ekmeðe muhtaç
Çocuklar açtý
“Abla bir ekmek parasý” dediler
Uzattým / utandým ardýna
Ben ki bu yoklukta bunu mu kutlayacaktým
Ýçimde bir yerler acýdý
Ve mevsimlerden yazdý
Kimsesiz çocuklar benim kadar yalnýzdý
Bu kokuþmuþ hayat bunu kaldýramazdý
Bir kitaba baþladým ardýna
Zulümler yapýlýyordu hak etmeyen ýrklara
Savaþý seviþmeler izledi
Kimliði belli olmayan onlarca can meydana getirdi
Ben içlerinde hangisiyim dedim sonra
Dilim kanýyor / yüreðim yanýyordu
Bir yerlerde yalnýzlýk uðulduyordu
Þehirlerarasý otobüs ilerliyordu
Belli ki yaþ on yedi / emekçi muavin soruyordu
“Oðlunuz mu abla”
Bir ona baktým bir de benden olana
Benimdi evet / sen gibi emekçi olacaksa
Son duraðýmýz yaklaþýyordu
Ve ayrýlýðýn sirenlerini çalýyordu yelkovanlar
Gözlerim buruk bir vedadan istifa etmiþti
Dilim kenetli hâlâ seni özlü /yorumlara
Bunu ben deðil birazda o istemiþti
Açtým ellerimi inandýðýma
Kiþi sayýsý arttý tek kiþilik yalnýzlýðýmda
Hayat bir adým öteye gitmiþti
Benim olan bu yazda
Biliyordum bekleyenlerim vardý oysa
Söyleyemedi kesik dilim “beni bende arama”
Bir dostlarým bilirdi býrakýlmasý gerekliydi beni
Baþýboþ yalnýzlýðýmda
Belki de sýrf bu yüzden evvel onlar terk etti
Ve belki de bir vahiy indi gökten
“Kan pýhtýsýsýn” sen dedi
Bu gün benim doðum günüm
Babam varken yok annem evladiye
Oðlum bir kimsesizlikte
Dostum bana saat almýþ iki bin yedi de
O da yanýmda deðil bu sene
Bense yeni yaþýmýn ilk saatlerinde
Tek sevdiðimle el ele
Yani bir kalem bir kâðýt yazýyorum yine…
24 Temmuz 2008
NeNa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.