MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

MESAİYE GİDENLER
Gerçekliğin kendisi

MESAİYE GİDENLER



MESAÝYE GÝDENLER
Mesaiye gidenleri görüyorum
Sabah altýda.
Bir telaþ. bir telaþ bir kovalamaca. Yazda,kýþta, baharda
Ankara’da.

Bir devi andýrýyor on yaþýnda çocuklar.
Pür telaþ, pür telaþ bir koþturmaca
Arkalarýnda iri çekçekleriyle
Yetiþmek için sonraki çöpe
Ankara’da.

Mesaiye gidenleri görüyorum.
Yer kapmak için,
Amele pazarýnda.
Hepsi umutsuz, hepsi fukara.
Bir telaþ bir telaþ her sabah,
Ýþ bulma sýrasýna girecekler.
Ankara’da.

Mesaiye gidenlerde bir tasa.
Dolmuþ kuyruðunda ,
Ankara ayazýnda.
Kimi çocuk, kimi yaþlý, kimi hamile.
Kimi þekil verecek çeliðe.
Bak yine daldý yaþlý kadýn, çöpe
Ekmek uðruna,
Ankara’da.

Ankara’nýn treni var þefi var
Gri renkli Ankara’da insanlar
Yanýk yüzlü, benzi solgun
Ýnsanlar yýlgýn, insanlar dalgýn
Canhýraþ bir koþturmaca var. Ankara’da.

Akþam, akþam mesaiden dönerler.
Ankara’da suskun olur geceler.
Seymenleri baþa durur halayda.
Sis kaplýyor, pus doluyor havaya.
Yokluk kol geziyor yürek isyanda.
Yani Ankara’da.

Ömer Yalçýn/////////////////////////////
06/11/2020
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.