Bir Damlanı
Caným yakar edalý hallerin,
Derde dert katar acý sözlerin.
Yüreðimi sarýp sarmaladý hasretin,
Bir damlaný çok görme bana.
Akyel misali vurdun bahçeme,
Tükettin canýmý düþürdün gaflete,
Garip kaldým gurbet ellerde,
Bir damlaný çok görme bana.
Seni deðil kendimi kýnarým,
Yere göðe sýðmaz efkarým.
Kimse duymaz içimdedir ahlarým,
Bir damlaný çok görme bana.
Sözlerin aktý gönlüme sýzý kaldý,
Mürekkep sel olup yazýlandý.
Aþýðýn gönül baðýndan yaralandý,
Bir damlaný çok görme bana.
Piþmanlýk haykýrýþlarým duyulmuyorsa,
En büyük cezadýr varlýðýma.
Yüzüm tutmaz oldu figanýma,
Zehir doðrama yarýnlarýma.
Bir damlaný çok görme bana.
Vuslat Nöbetçisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vuslat Nöbetçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.