Gönül

Yaþanmamýþ gözleri ömre rücû ederken,
Iztýrar hallerimde kayýtsýzken sen gönül;
Bir de aþk failiyken, caný tazmin ederken
Çið düþtü þuuruma çiðnedin beni gönül.

Beyâný feci yara tercümaný yok bunun
Vefâd etmiþ günleri zilyede geçtim gönül.
Hayat ziyân çekilmiþ, akde kaydý yok bunun
Manevi olgu butlan dünya umarsýz gönül.

Îfa ederken aþký mutlak veyahut cebir
Emredici bakýþlar yaðar gönlünden gönül.
Yazgýsý kara olan masum hatayken kebir,
Kelepçe vurdun bana kaydýmý düþtün gönül.

Kor dolu Tûr Daðý’sýn, baðrýmdaki zindansýn
Hukuk bilmez mahkeme, eyvahsýn dünde gönül
Mahpusluk sevda suçu, nizam bilmez idamsýn
Defteri kebir olsan günah dolarsýn gönül.

Asuman ahlý iken, kainat vah diyorken
Kar yaðýþlý ömrümü yasta unuttum gönül.
Gökkuþaðý rengine sema veda ederken;
An uðruna yaþanan yazdan ben geçtim gönül.

22.01.2006 18:34:00

Yýlmaz Helimergin


Sosyal Medyada Paylaşın: