Ben

Tarumar ederken zamaný
yalnýzlýk üzerime üþüþtü.
an durdu, ben gittim...
ölümüyüm ne!


Tam;
üç bin yýl önceydi.
doðuyordum güneþe...
ayný anda
ölüyordum geceye.
iþte
bu kargaþada
sesleniyordum;


Ben;
her yerindeyim her yerin.
ve
bazen hiçbiryerdeyim.
yine de
her yerdeyken
hiç bir yerde gezinirim.
yersizim...


Ben;
herkes olurum
hiçkimseyken.
bazen
hiçkimsenin içinde herkes olurken,
herkeste hiçkimseyim ben.
kimliksizim...


Belki de ben;
özündeyken özümün
hiçkimsesiyim kendimin
ve yahut
hiçbiryerde her þeyi
her yerde hiçbirþeyiyim...

Yýlmaz Helimergin
Sosyal Medyada Paylaşın: