İLKBAHARDA
Eskiden rüyalar görürdük,
Söðüt gölgesine yatýnca.
Bahçelerden erik toplardýk topluca
Ihlamur kokusu sarhoþ ederdi
Her sabah her sabah uyanýnca.
Eflatun renkli akþamlara uyurduk,
Güneþ batýp ay çýkýnca.
Komþu oðluna bakardým gizlice
Ortak etmezdim kimseyi rüyalarýma
Kendime anlatýrdým sessizce.
Serçeler de rüya görürmüþ.
Komþu oðluna alýþýkmýþ
Son serce rüyalarýmý çalmýþ.
Gizli gizli baktýðýmý,
Komþu oðluna anlatmýþ.
Bizim bayramlarýmýz vardý.
Kýna yakardýk ellerimize
Coþkumuz daðlar kadardý.
Bayramlýklarýmýzý giyince.
Gurbet olurdu bana yan bahçe.
Komþu oðlu ile söz verdik
Rüya görecektik her gece.
Ayrýlýk olmayacaktý aramýzda
Habersiz gitmeyecektik
Bir kurþun atýmý öte
Lakin gitmiþti gizlice.
Duydum, gitmek zorundaymýþ
Zordaymýþ,dardaymýþ
Beklemesin demiþ .
Gelemezmiþ bir daha buralara.
Düþmanlarý varmýþ buralarda
Rezilce yaþýyormuþ.
Dört mevsim içiyormuþ,
Yol sonu, köþedeki barda.
Ama bir ümit varmýþ.
Gelebilirmiþ ilkbaharda.
Ömer Yalçýn............................
03/11/2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.