Aðaçlar sonbaharý kucaklarken, Buðulanmýþ cama ismini karalýyorum, Ýçim üþüyor, Demlediðim çayla ýsýtmaya çalýþýyorum...
Koca evde yapayalnýz, Öylece kalýyorum... Usul usul karanlýk kucaklýyorken odamý, Þiirlerim geliyor aklýma, Kendi kendime soruyorum... Ýnsan yazdýklarýný mý yaþar? yoksa yaþadýklarýný mý yazar ? Anlamýyorum...
Her tarafa kokun sinmiþ, heryerde hatýran... Mevsim ayrýlýk... Gidenler iz býrakýyor... Susuyorum...
Akþam olunca daha sessizleþiyor, haberleri izliyorum, Bir gelen olur diye kulaðým kapýda, Soðuk biraz artýnca yeniden çay içiyorum, Ay’ýn ýþýðý pencereme yansýyýnca, Ýçimi korku kaplýyor.... Bekliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.