Kar yaðýyorken üþümedim, Yokluðun kadar.... Gidiþin çok üzdü beni, Yollarýmý kapattý, Beni daðýttý... Kuþlarý aðlattý..
Boþ avizeler gibi kaldým, Iþýksýz, Resimler çizdim, Renksiz...
Su aldý teknelerim, Battý... Limanlarýmý dalgalar yýktý, Seninle biriktirdiðim bütün çakýl taþlarýný attým.... Örümcek aðý ile doldu, Bütün anýlarým...
Vizesiz kaldým, sana açýlan tüm kapýlar Kapandý... Amatörce koþuþturmalar, Format atmak yetmedi, Yokluðunda çöktüm....
Freni patlamýþ kamyon gibi çarptým, yalnýzlýða... Daðýldým, Saturasyon cihazý alarm veriyor, Ambu yapmak yetmiyor, Müdaheleler yetersiz... Yokluðunda kalbim duruyor...
Kaçak kat çýkýnca sensizliðe, Yýktýlar, Elektiriðimi kestiler, Bileti olmayan yolcu gibi, Beni vagondan attýlar...
Yanardaðlar patlýyor, Erozyonlar oluyor, Cam filmi var gibi aramýzda, Ben seni görüyorum, Sen beni görmüyorsun... Yinede yýlmýyorum... Yokluðunda... Seni seviyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.