"O’na Koþtum"
Öyle bir haldeydim ki,
Ne tebessüm, Ne kahkaha.
Öyle bir haldeydim ki,
Duygularým prangada.
Acýlarým tavan yapmýþ,
Kaldým dipsiz kuyularda.
Koþtum, koþtum,
O’na koþtum!
Yerinde sayan adýmlarla.
Ruhum karabasanlarda,
Sýrýlsýklam uyanýrým;
Uykularým paramparça!
Kaldým kalleþ pusularda.
Öyle bir haldeyim ki,
Nasýl olduðumu sorma!
Öyle bir haldeydim ki
Aklýný hiç bana yorma.
Ruhum bir kula tapar,
Caným acýr sorgularda.
Ruhum bir kula tapar,
Aklým sonsuz prangada!
Koþtum koþtum,
O’na koþtum.
Hiç bitmeyen karanlýkta.
Kendime dönebilsem;
O’nu görsem bir anlýkta!
Öyle bir haldeyim ki,
Sevdiklerim kýymet bilmez.
Öyle bir haldeyim ki;
Acýlar, artar eksilmez.
Hayallerim yarým kalmýþ,
Anam gitmiþ sonsuzluða!
Sustum sustum,
Konuþmadým.
Içime gömdüm derdimi.
Kilit vurdum dudaðýma,
Içime kapattým kendimi.
Öyle bir haldeydim ki
Ne bir seven, Ne soran var.
Öyle bir haldeyim ki
Daha sýcak beton duvar.
Buz tutmuþ duygularým,
Yazýn yaðmýþ baþýma kar.
Koþtum koþtum
O’na koþtum.
O’ysa, Hala uzaklarda.
Tükeniyor adýmlarým...
Ömrüm artýk sonbaharda!
DuyguseliozaN 27.10.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.