MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Küllü İnsanlık Mayası
black_sky

Küllü İnsanlık Mayası






dokunma yarama 
gökyüzüm karanlýk 
kuþlarý bile ürküten 
virane olmuþ bir þehrin fýsýltýlý kalýntýsý gibiyim 
vahþi bir geçmiþin kurþun izleri var üzerimde halen kanayan   
içimden akýp duruyor bir zehir 
sokulma dedim ya yarama  
anlasana 
ne yapsam da ellerimi kýyameti çaðýrmaktan uzak tutamýyorum  

nasýl düþtüm ki ben bu hale 
dilimde kangren olmuþ bir hüzün 
ellerimde kokuþmuþ bataklýk gülleri 
karanlýk ruhlarýna güneþli þiirler okuyorum 
paslý çivilere özenmiþ gibi þimdi de adýmlarým
varlýðým yokluðu çaðýrýrken düþüme 
yürüdüðüm yollarý bile canýndan bezdiriyorum  
 
susmuyor 
susturamýyorum ne yapsam da 
zihnimde yankýlanýp duruyor bilinmez sesler
ödeyemediðim her hesabý yarým býrakýyorum  
karýncalanmýþ düþüncelerle iliklerime iþleyince geçmiþ  
inliyor parmak uçlarýmda hüznüm
bir karabasan gibi çýðlýk atýyor tüm gülüþler yüzümde 
ben kendi çýkmazýmda yine nefessiz kalýyorum

almýyor ki aklým    
bedenimi ruhumdan sýyýrýp alan bu acýlar da kimin 
sorguya çekiyorum dizlerime saplanýp kalmýþ çakýl taþlarýný 
ama 
kana bulanmýþ sýfatlarýyla bakýnca yüzüme 
ben içine düþtüðüm bilinmeze deðil 
çakýl taþlarýnýn çaresizliðine susuyorum 

sorma bana kimsin diye 
sen en iyisi mi
uzak dur yaklaþma yanýma sakýn  
gözlerimden akan yaþlar bile yaþ deðil
görmüyor musun 
içimdeki o bitmeyen zehri topraða akýtýyorum   

bak 
yine bir çiçek ölüyor ellerimde 
doðanýn tüm renkleri korkuyla çekiliyor köþesine 
söylesene kaç dua yeterli gelir bir çiçeðin huzura ermesi için 
patlýyor avuç içlerim ama
içimde yarattýðým cehennemi bir türlü söndüremiyorum  

acýdan deðil 
piþmanlýktan kapanýyor sonunda avuçlarým  
çatlamýþ topraklara yüz sürüyorum 
af dilercesine
ama ses gelmiyor ki yerin dibinden
kanýný çekmiþim gibi bedeninden 
topraðý bile renginden bezdiriyorum  

nasýl geldim ki ben bu hale  
savaþýn ortasýnda kalmýþ küçük bir çocuðun 
yanaðýný kirleten o tek damla gözyaþý ben oluyorum 
bitmiyor çilem  
kurudukça can yakan 
döküldükçe ardýnda silinmeyecek izler býrakan
ölümün korkutucu suretine bürünüyorum   

dedim ya 
sen en iyisi mi 
uzak dur sakýn yaklaþma bana 
benim adým insan
öyle bir yaratýðým ki ben
her nefesim de 
tanrýnýn suretini bile karaya çalýyorum 

(a) y... 



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.