Kimse den aman dilemeden, Minnet etmeden... Nasýl düþtüysem kör kuyulara, Týrnaklarýmla kazý ya kazýya, Çýkmasýný da bildim... Nice kahpe kurþunlara gögüs gerdim... Ellerimle söküp çýkardým..
Düþtüm kalktým,tekrar düþtüm yýkýldým, kanayan dizlerimi,kor olan kalbimi sardým, Tekrar kalktým ayaða, Her seferinde daha da güçlendim...
Ben kanayan yaralarýmý hep kendim sardým...
Çünkü; Bir anka kuþu misali küllerinden yeniden doðmayý ögretiyor hayat insana... Ve ben þimdi küllerimden yeni bir ben doðuruyorum. Merhaba dünya... 25-10-2020 Ayþe Baþaran
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşebaşaran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.