Yamalı Kalbim

Bir sonbahar þarkýsýný dinlerken,
Ýsmini anan dudaklarýmý kanatýyorum.
Gidiþini yalnýzlýðýmda demlerken,
Yüreðini son kez " gözyaþlarýmda " yakýyorum.

Karanlýk duvarlar yoldaþým,
Yalnýzlýðýn arkadaþým oldu yokluðunda.
Yaralarýmý " günahlarýnla " sarýp
Sen diye taþlara sarýldým hasretin zindanýnda.
Þimdi, yokluðun kanýyor baþucumda.
Sebebi nedir suskunluðunun ?
Çaresi ölümüm müdür yokluðunun ?
Kelimeleri ezip susma ne olur.


Bir yudum sevgiydi senden istediðim.
Koca bir denizi ayak uçlarýmý sermeni deðil;
Bir avuç gülüþünü istedim yaralarýma.
Gökteki tüm yýldýzlarý gözlerime çizmeni deðil;
Gözlerindeki ýþýðý diledim karanlýklarýma.
Þimdi dudaklarýma kilit vurup
Yamalý kalbimle kör yalnýzlýðýna uzanýyorum.

Bir gün hüzünlü yüreðimi merak edersen,
Ýbrahim gibi ateþleri bedenime giydirip
Günahlarýna yanýyor bulacaksýn beni.
Ve közlenmiþ bedenimle güller öreceðim saçlarýna.
Bir gün ýslak gözlerimi özlersen,
Eyyup gibi ýslak dualarý yüreðimeezberletip
Yamalý kalbimle yaralarýný siliyor bulacaksýn beni.

Unutma ki;
Gözlerin benim Cennetimdi.
Gitsen de ben hala gözlerini soluyorum.
Yokluðun kanatsa da beni,
Yamalý kalbimle sensizlikte bile seviyorum seni.

24.08.2006

Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın: