bu oyalayýcý dünyada solmamýza izin vermeyelim ýslak mavi gökyüzü altýnda otlarý yeþil kalan bahçelerimiz olsun kayýp zamanlar içinde sýkýþtýk yenileyemedik kalplerimizi çýkmaz sokaklara benzedi insanlar düðümlenmiþler kötülükte yorgun hayat penceremizden ne çok çýkýþlar kaçýrdýk ýþýða peþinden koþtuklarýmýz boþuna korkular iþgal etti aklýmýzý ruhumuzu esir aldý algýlar koþuyoruz ama nereye gittiðimizi düþünmeden dünya korkularla çevrili boðuyor hepimizi ne yeþil , ne de beyaz ýþýklar hep kýrmýzý yanýyor iyilik kaynaklarý kuru dünyada vaktimizi öldürüyoruz kalplerimizin korkusuyla uyandýðýmýz bir deprem sarsýntýsý o gece yarýsýnda sesleri dinliyordum rüya deðildi bir aðaca týrmanýyordum sabýrsýzca olacaklarý bekliyor kaçýp gidemezdim eve gitmek istiyordum hayaldi belki bir rüya diye bakýndým kendime yalan söylemiyordum taþ ve toprak açýldýkça açýlýyor koþmak ,koþmak istiyorum ters yönde evim ,farklý yöne koþmuþum dönen dünya mý hatalý , aklým mý umuttan baþka yoktu kurtuluþum sesler içinden seslere kaçýyordum…
mustafa kaya 24.10.2020 /çengelköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.