kutsal bilinen vakitlere tutsaktým sanki ilk çaðlardan kalma alýþkýnlýðýmla geçiyordum yüreðimin götürdüðü yere ancak ne kadar gitmek istedimse de en çok karanlýða yakýþtým anne
gri ve siyah bir çizelgeydi kaderim grisi yalnýzlýðý siyahý ölümü andýrýyordu bu aralar kurtulmak istedimse de zincirlerimden karanlýk düþünceler mýh gibi saplanmýþ çýkmýyordu aklýmdan
satýr satýr yalnýzlýðýn düðümlerini okuyorum þimdilerde gecenin en soðuk hali karþýlýyor bedenimi bir kaldýrým taþýnýn üstünde üþüyorum anne kasvetimi ve saymayýþýmý içimdeki zaman yýpratýlmýþlýðýný benden gidenlerin bana býraktýklarýndan anla
bu senin adýnýn geçtiði son þiirdir belki annem hislerim dökülüyor geceye tek tek köpük köpük dertlerim doldurmuþ kendime gidilen þu yolu ah bir görsen bu manzarayý ne çok kýrýlmýþlýklar ayrýlýklar yalnýzlýklar ve ne çok sensizlik var be anne
iþte bunlardan ötürü içimdekileri hep içimde yaþadýðýmdan
eskimiþ bir yöne çevrildi gözlerim sustum kutsallýðýn da sarýnca ruhumu dilimde sönük kaldý kelimeler artýk yazamayacaðým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ç aylak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.