Son olarak Adýn geçer alfabemde ve künyesi sancýlý gecenin siyahýna senli not düþürür, vedanýn suskun yüzü Katranlý acýlara dönüþtüren umudumu, koca bir sensizlik yýðýný içer.
ve aðýrdan satar kendini yalnýzlýk bilir ki artýk vaktinden geçilmiþtir aþkýn
Bu kapýlar kapanýr da üzerime kalabalýðýna kör olduðum düþler peydahlanýr.
ve sonra gözlerin düþer aklýma,durulurum ihtilal baþlatýr karanlýðým aydýnlýðýna mübarek ay parçasý yüzün
son olarak adýn da silinir alfabemden vedanýn çýðlýðý deðil sessizliði makbule geçen gönül hanemde bil ki kokunla gideceðim usul adýmlarla
Hoþçakal Son’um.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ç aylak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.