KİMSESİZ

KÝMSESÝZ
Salkým salkým gri uzak bulutlar
Her saat her an semadan geçer
Mavinin beyazýn en koyu hali
Yeþerdi bu ilk bahar umutlarým
Turna sesleri uzaktan uzaktan
Susarlar konarlar mý el sallasam
Güzel kaval sesi annemin ninnisi
Duydukça büyüleniyorum þimdi
Bir taþý sýkýyor küçük avuçlarým
Asude yýldýzlarla süslü gök yüzü
Dað rüzgarýna býrakýyor yalnýzlýðý
Yokuþu zorlayan matem adýmlarý
Çocuðum anlamasam da yüzü hisli
Dinlememiþler neþeli türküler sanki
Bir sabah Erzurum radyosundan
Akþam rüzgarý annemin eli gibi
Okþarken uyusam saçlarýmýn telini
Maviliklerden geçti güzel bu hayat
Bir oyun sonrasý beden ter ve kirli
Gün sýcak yakarken bozkýrýn ortasýný
Soyunsa da bedenimiz güne karþý
Bu hasis rüzgar üþütür bedenimi
Güz gelince mi biter hayatlar burada
Yeri göðü sevmen için bir mana gerek
Ay doðunca gündoðunca mý göçersin
Yaþamýþ kederli ölülerin hatýralarýna
Bir aðaca tünemiþ kuþ yüreði sesiz
Bu gök altý þamata kaldýk kimsesiz
Sosyal Medyada Paylaşın: