Doğduğum Yerde Ölmek İsterdim
seni kýrýlgan bir yüreðin içinde saklýyorum
bir umudu büyütür gibi
soðuk bir akþam üstü
yine yüreðime düþen bir kar tanesi
yine keskin bir býçak
yine sensiz bir ölüm
sessizce tenimde dolaþýyor
oysa içimi ýsýtan gözlerini özlüyordum
yüzünü, sesini, nefesini
þimdi dilindeki bensizlik batýyor ciðerlerime
kýrýk bir vazo gibiyim
içimde senli bir özlem
gülüþü solan bir çocuk hüznü gibi bakýyor
bazen bir cehennemin ortasýnda kalmýþým gibi
bazen bir uçurumun kenarýndayým
bazen karanlýk bir odanýn içinde
tanrý tarafýndan lanetlenmiþ gibi hissediyorum
senli hayallerim varken
sensiz bir okyanusun ortasýnda kalmýþým sanki
ve bir aynanýn karþýsýna geçip
kendi kendime savaþ açýyordum
yüzümdeki hüzünden vuruyordum kendimi
kýrýlan kalbimden
umudu yýkýlan yarýnlarýmdan
annemim doðurduðu ellerimden
ayaklarýmdan
ve göðsümden
ve senin dokunduðun kalbimden
senin öptüðüm dudaklarýmdan
senin baktýðýn gözlerimden
seninle konuþan dilimden
ve yüzüm suskundu
düþleri çalýnmýþ bir çocuktum
içime dönüp baktýðýmda
adýmlarýmý hep geriye doðru atmýþým
sonra þiir þiir vuruluyordum
içimdeki karanlýðýn sessizliði vardý üstümde
mutluluðun küllerini savuruyordu rüzgar
bir zerre kül düþmüyordu payýma
cehennem kadar acýmasýzdý hayat
ve bir serçenin aðzýndan
bir þiir düþüyordu payýma
kelebeðin ömrü
solan bir çiçek
sonra doðduðum yerde ölmek isterdim
doðduðum yerde mezarým olsun
doðduðum yerde güneþ vardýr belki
doðduðum yerde mutluluk
doðduðum yerde ekmek
doðduðum yerde aþk
nerede bir çýð altýnda kaldým bilmiyorum
ama bir kar tanesinin içinde yaþýyordum
sen bir kar tanesiydin
sen erime diye
ben üþümeye razý oluyordum
Ýbrahim Dalkýlýç.
21.10.2020
19.30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.