gözlerin karanlýðý parlatan þefkatli bir arzu ve gece çöktüðünde derimizde izler kalýr isyanlarýmýz hayatýmýzý usul usul örüyor ve yaþarken günahlarýmýza ayetler uyduruyoruz
asla sevmediðimiz ve sahip olmadýðýmýz aþk bizi buluyor güz vaktine ani çöken sis gibi karanlýk gecemiz þimdinin þefkatli sözü olur geçici olarak dokunduðum vücudunu aydýnlatýyorum nefes nefes...
anlýk ritimle esen þarkýnýn hatýrasýnda aldýðýn vücut yanýklarý bir senfonik konçerto ayet ayet çarmýha gerilen notalarýn meþalesi alevlenirken ölümsüzlük bir tür ihanet mi
çünkü aþkla sevmiyoruz ilahî ölümsüzlüðü imansýzlýðýmýzý gizleyerek kalben ihanet ediyoruz var olaný yalan ve efsanelerle örterek…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mikail Dede Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.