Dedim; Kelam ehli gönül dostlarým,
Dedi; Þu dergâha ermen gerekir.
Dedim; Geldim ama taþa toslarým,
Dedi; Yan kapýdan girmen gerekir.
Dedim; Yan duvarýn kapýsý yoktur.
Dedi; Kapýsý yok, engeli çoktur.
Dedim; Her engeli mýzrak hem oktur,
Dedi; Hikmetini görmen gerekir.
Dedim; Mýzrak deler, Ok ta yaralar,
Dedi; Üzerine giyin karalar,
Dedim; Hayat zindan ah! Bu aralar,
Dedi; Özde gülü dermen gerekir.
Dedim; Gül de vefa olmaz diyorlar,
Dedi; Olsun Haram lokma yiyorlar,
Dedim; Haram yiyen hiç doymuyorlar,
Dedi; Helal sevgi vermen gerekir.
Dedim; Sevgi çoktur verir dururum,
Dedi; Daðýt gitsin bende görürüm,
Dedim; Savurarak sona yürürüm.
Dedi; Bir kararda durman gerekir.
Dedim; Ozan Baki, nasýl etmeli,
Dedi; Aþka doðru yâre gitmeli,
Dedim; Yar derinde tutup atmalý,
Dedi; Kalbe kilit vurman gerekir.
18120 Mümin Üstün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.