ONSUZ
I.
bensiz gitti
o uzak tren
sevda yolculuklarýna
þimdi zamanýn gerisinde – kalmýþ gibi
bu durak
sanki benimle kimsesiz
ve bir saat gecikmiþliðe
yasaklý – bu þehir
boðazda duran o köprü – sevdiðimin kollarýndan
uzuyor –
hýrçýn
ve kavuþmasýz
yýllardýr böyle
bu karayollarýnýn darlýðý
trafik sýkýþýklýðýndan / çaresiz
bütün sokaklar
ve bensiz çekilecek gibi
þarabýn rengine
hayallerini kurduðum o kadýn
kýrmýzý dolgun dudaklarý
bilmem kimlerle öpüþmekte…
belli oluyor ki
bu þiire pes etmek
düþmek / bir mürekkebin derdine
parçasý olup
sayfalarca afiþe etmek – sevdiðin o kadýný
benden baþka seven olur mu – diye
öldürmek / bütün þairlerin yazdýklarýný…
onsuz iþte
sevdiðim / kelebek evlerinin gül kokusu
yýllardýr böyle
düþürdüðümün üstünden –
bu kalem kýrýklýklarý…
onsuz iþte
bir buluta belli belirsiz
gözlüðüme gerdiðim – merceðimden örme
gözlerimin içi
yaðmur ormanlarýna hazýr
ve sigara paketinin yangýný
yankýlanmakta –
bir dumana…
bu yaz
susuz – sürülür / bu dudaklar
ve onsuz
dolunayýn yataðýnda
kabuslanmakta var
sevdiðim þarkýlarca…
onsuz zor
kapýlarý aralamak
gece yarýsý açýlmak – þu þehre
düþlerini serip
umut edinmek
kendine – yeni birini
bir kere daha sevebilir miyim – diye
böyle devinmek
her güne
sonsuz kere – sonsuz zor
onsuz zor
sönmüþ mumu diriltmek
yüceltmek yarýnlarý
yeni limanlara açýlýr gibi
salmak gökyüzüne
yýrtýk umudun bayraðýný
yeniden sermek
çok zor
II.
bensiz gitti
o uzak tren
vagonlara birikintiden
itiþ kakýþa binemediðimdi – sanki
her durak
yarýnsýz ördüðüm takvimlerden
dönüyor / þu zaman
mevsimlerdir böyle iþte
kýþ ayýna – her yazlýk
ve onsuz çekilecek gibi
bu sevdanýn vagonu
kýzýl kývrýmlý saçlarý
bilmem kimlerle seviþmekte…
böyle geçiyor – onsuz yarýným
kahvehane dibi gibi
bar yamacý
ve oldukça yorucu her iþ günü…
belli bir baþýnayým
küfür edinen – odamdaki
hazýrladýðým þu asfalt kokusuna
devinip durmakta
bütün yolculuklar
ve henüz çözemedim
sevdamýn eldivenini / ellerimden
onsuz solar
güler yüzlü menekþem
pek al yanaklý gülüm
kýrmýzýlýðýndan olmakta…
birde
saçýma aklar çoðalýrken
görünmezliðinden öleceðim – diye
ödüm kopuyor
hele
bir telaþtýr aldý bende
sevmiþliðim yok
uzun zamandýr
onun gibi birisini…
ve bu þehir
bana – ondan yer býrakmaz
kilometrelerce eklenmiþ
sevdiðimden
bütün kaldýrýmlar
yetmiyor ki – bu þiirler ona
onu resmetmek için
tuvaline yakýttan
rengine en yakýn
bu þehir olmalý…
onu kaç kere düþünsem
yakama takýnacak her güle
taþýnýyor
sevdiðimin / gözleri…
ve kahrýndan
bir þeytana taþlama
þu verdiðimin son nefesi
cehennemin kýmýltýsýndan
lanet olsun – ki
hala / seviyorum – onu
2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.