BEN HAYELLERİMİ YUTUYORUM.

BEN HAYELLERÝMÝ YUTUYORUM.

Eskiden ne çok hayallerim vardý,
hepsi de çok güzeldi.
Ne para vardý ne de yoksulluk,
hep güneþi koyardým baþucuma,
hep güneþin renklerini sayardým,
arada ki renkleri de unutmadan.
Taslar koyardýk çatýlara,
Yaðmur suyu, en doðal sudur,
içersek iyi gelecektir bize diyerek.
Zaman zaman çok kýzdýðýmda olmuþtur yaðmura,
hala daha kavgalýyým yaðmurla ama,
bilirim ki yaðmur yaðmadan hiç bir þeyin olmayacaðýný,
ama gene de kýzardým iþte,
Kim bilir belki de nazlanýyordum kendimce.
Hayallerimde ne savaþ vardý nede ölümler,
sadece kahkaha vardý, paylaþým vardý
..imece usulü bir yaþam vardý sevecen þakalar eþliðinde.
Hayallerim öyle geniþ öyle uçsuz bucaksýz hayallerdi ki,
öylesine iþte...
Ben büyüdüm, hayallerim de büyüdü.
Büyüdü, büyüdü kocaman oldular.
Kocaman oldular da bu kez de ben onlara yetiþemedim,
býraktým gittiler nereye gideceklerse.
Artýk hiç hayalim yok biliyor musun?
sadece günlük planlarým var benim,
oldu oldu, olmadý boþ ver;
hele bir yarýn olsun da o zaman düþünürüz diyerek.
Ben artýk hayal kurmuyorum, ne güneþe gülüyor,
ne de yaðmura kýzýyorum.
Ben hayallerimi yutuyorum.
05.03.2011 10:36 Gündüz Yavuz…

Sosyal Medyada Paylaşın: