ýssýzlýðýn kör noktasýdýr gece yalnýzlýðýn son duraðý sessizlik...
kimi zaman içimde þehirler ölür harabelerinde yeni solmuþ bir sarý çiçek kimi zaman çýkmaz sokaklarýna varýr umarsýzlýðým göynümüþ bir giyit gibi sýrtýmda kalmýþ dünler evvelki günler gelir karþýmda durur...
kimi zaman sardunyalarý yeni tomurcuklanmýþ bir bahçe büyür gözlerimde ellerimi uzatýrým istemsiz sözcükler eksilir aþkla yazýlmýþ duvarlardan..
bilirim düþmesem de tut ellerimden desem tutmazsýn..
alýp baþýmý gitmek isterim sokaklarý caddeleri haneleri yabancý þehirlere...
yaðmur yaðar gitmem.. ben bu þehrin göklerine aþýðým... gök her yerde ayný gök müdür yaðmur her yerde yaðmur bilmem...
hayale yadigardýr geçmiþ zamanýn hüznü..
bilirim düþmesem de tut ellerimden desem tutmazsýn..
16/10/2020 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.