susuyor zaman eski radyoda solo bir acýyý dillendiriyor hanende...
kim ekiyor bunca kederin tohumunu sözcüklere bilmiyor dinleyenler..
ben sana kýzýl bir deniz düþlüyorum dalgalarý yalým yalým yanan sen ýrarken ellerimden eflatun bir ölüm sarýyor bedenimi.
siyah beyaz bir fotograf gri bakýþlardan kalmýþ ýslak izler mavi bir gökyüzü telli pullu bir tekne gümüþ kanatlý bir martý alýp götürüyor aþkla getirdiklerini aþktan sonraki demlere...
sönüyor mu gözlerimdeki yangýn bitiyor mu sözcüklere sýðýnmýþ hüzün..
bitiyor belki kimse bilmiyor
ben sana çiçek çiçek bir bahar düþlüyorum açýyor bütün tomurcuklar neþeyle sen kaparken gözlerini þimdiki ve gelecek zamana eflatun bir ölüm sarýyor bedenimi
2020/ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.