DOĞAYA AŞIĞIM

DOÐAYA AÞIÐIM
Yusuf Yýlmaz
Güneþ kara vurunca
Kar erir.
Toprak karý emer.
Aðacýn kökleri bayram eder.

Can suyu dolaþýrken filizin damarlarýnda,
Her renkten çiçekler açar.
Kokusu sarýnca evreni,
Kuþlarý sarhoþ eder.

Kar süte, süt kana dönüþür.
Tadý damaðýmda kalýr.
Gözlerime düþer güzelliðin.
Beni doðaya aþýk eder.

O yüzden çaðlarým nehirler gibi.
Uçarým kelebekler gibi.
Sabah güneþi vurunca alnýma,
Gönlümü deli eder.

Sosyal Medyada Paylaşın: