sert bir kasýrga gibi esseydim de nereye kadar
içimin de içinde ki
kördüðüm olan hüsranlarý söke bilir miydi
yüreðime sinen nankörlüðün onca sisi pusu
geçip de gider miydi
esince
kanatmaktan öte savurmak neyi çözüyor ki
bir isyan bin sitem de çare olur muydu ki
þu kanayan yarama
dal gibi de kuruyup da gidince umutsuzluk çöktü
þu zayýf kollarýma
iyi niyetli çabalarým da
yaralarýma hiç mi hiç de merhem olamadý ki
bulaþtýkça kalbime el mesnetli alaylar
bir kambur gibi iki büklüm aciz kaldým
gözüm de hep kapýda da kalýnca
duygularým sanki bir borçluymuþ gibi
pay ve ortak edilir oldu gözyaþlarýma
esip de tozutsaydým
kýrýp da dökseydim ortalýðý
korku belasý açar mýydý nankör goncasýný benim için
hiç sanmam kucaklamýþtý bir kez vefasýzlýðý
yüreðimi kaplamýþken bu aþkýn belasý
güneþinden yoksul bir gece ile
kalkabilir miydim ki bunca yükün altýndan
katmerli bir hüzün kanamasý oldu da gitti
bende ki aþkýn cývýltýlarý
yüreðimi esir tuttu ya hep o karanlýklar
bir tebessüm’ lük ýþýða da muhtaç kaldým
yalnýz baþýna akarken kanayan duygularým
esmedimse buna vicdaným elvermedi
duy artýk nankör þu kýlýfsýz hislerimi
çaresizlikten yumuþayan çocuk varý yüreðime
hiç olmazsa bir ses ver hadi içimin de ta içine iþleyen
bir hoþ duyguyu sarsýn seda
bari hiç deðilse nisan yaðmurlarý gibi olsaydý ya veda
hiþt hayat de bakim bunun neresi vuslat
veremedin ki yaþamým için hiç bir umut
bekleyip de durma gayri
sen artýk beni ebediyete deðin sakýn ha anma unut
esseydim zora dayalý bir kasýrga gibi
gönlün vuslat kayýðýnda mehtabý izleyen
ellerimde sýmsýcak bir sevgili eli olabilir miydi
çöküþlere teslim yýlgýnlýk sonu tutumum
köksüz ve mesnetsiz kalýnca mecalim
esmeyince
nankörlüðünü içime gömerekten sustum
esmedim de ne oldu
kör bir aþýk gibi kurak kaldý yüreðim
çok mu çok üzgün zavallý bir çocuk gibi
kainat baþýma yýkýldý sandým
ana ve babamý kaybetmiþ gibi
sýrtým hepten kaldý boþlukta
kara topraða girer gibi
kýnamayýn beni
musalla taþýna tutunmak
bir suçmuþ gibi
son sözüm savruldu kefenin dýþýna
kefen bu hayat
kabul etmiyor iþte hiçbir þeyini
cansýz bir ceset ve amelden baþka
örtülürken üstüme topraðým
neden ki bir iç sýzýsý oldu piþmanlýklarým
bana öz elinle biçtiðin
kefenin de yakýþtý mý bari üstüme
hiç deðilse gelip de bir tek bunu söyle…
AZAP...(Kadri Atmaca) 13.10.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!