Adem 'in Çocukları

Ezelin kulak ardý edildiði kentlerden geldim
Orada günahlar arkamdan gelirdi
Sabah ise cemre düþürürken ürperirim
Biz akþama inanmayýz
Biliriz aþkýn ahbabý güneþin teniyle sulanýr
Gözümüz aydýn deriz yaralarýmýza merhem olurken

Körlük
Biriken teffekürün tablosuyla niþanlýdýr
Bakýn nasýl tabiatý aldatýr tüm siyahlýklar
Göremiyorum sisli boncuk satan dudaklarýmý
Kemiklerinde aþksýzlýk uðultusu var
Rengini batýl göçlerden alan kýzlarýn

Ýnsan soðuk
Gücünü kýþtan alan devirler gördü kelimelerim
Ýnsan hiç sýcaklýk devþiremedi kanýndan ruhuna
Dilinden biledikleriyle uçusan dev buzullar
Gemilerimizin genleriyle oynadý
Köksüzlüðümüzün paltosuyla gezindik ve
aþka kabadayýlýklar doðurdu nisyanlýðýmýz

Tutuþan kanýn serin üþümesi içim
Baþka baþka sevdalar ýsýtýr dedi þeytanýn kýrbaçlarý
Þak sesiyle yön deðiþtirir adem in Çocuklarý
Kanat çýrparcasýna didiþen benliðim
Kýymetli zamanlardan kýyam et zamanlarýna
Bir uçus benimkisi...
Sosyal Medyada Paylaşın: