İnsan Sevdiğine Ölmezmiş
Kar, boran, tipi tutsa da,
Ýki arada, bir derede kalsa da,
Dilim lal olup bin yýl sussa da,
çektiðim acýdan toprak aðlasa da,
Bu tenim Nesimi gibi soyulsa da,
Günahlarým boyumu bin kat aþsa da,
Ýnsan sevdiðine ölmezmiþ
Uyku tutmayan gözlerim kör olsa da,
Güneþ gökkubbeyi yedi renge boyasada,
çocuklar büyüyük anne baba olsalar da,
Ýnsan sevdiðine ölmezmiþ
Savurulup külüm evrene yayýlsa da,
Acýdan yüreðim lime lime daðlansada,
Ufukta batan güneþ ruhumu kanatsa da,
Her parçam sana bir þiir olup
Mezar taþlarýna yazýlsa da,
Ýnsan sevdiðine ölmezmiþ
Yazdýðým binlerce mektubu
Güvercinler ruhuna saygýyla sunsa da,
Ýnsan sevdiðine ölmezmiþ
Ölüm bir hiç olur gözyaþalarýmda
Neden gittin ki?
Bu kadar erken sarýlmak için
benim yerime kara topraða!
Mehtap öperken gece sularý
Sular tertemiz ruhuna sarýlsa da
Ýnsan sevdiðine ölmezmiþ
Poyraz esip ruhuna zatüre olsa da,
Karayel vurup evini baðýný daýtsa da
Vapurlar bir daha hiç gönül limanýma uðramasa da,
Kalsamda bir baþýma pruva da
Rüzgarlar ruhumu acýyla okþasa da,
Ölmezmiþ!
Ölmezmiþ!
H. Hüseyin Arslan - 11.10.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.