saçlara yaðmýþtý aklar alýnmýþtý alýnacaklar gezilmiþti çarþýlar pazarlar birde kayýplarý vardý verilmiyor her kayba ilanlar diye mýrýldanýyordu oturduðu yerden doðrulup bastonuyla bakýyordu ýraklara o kadar ýrak ki gözbebekleriyle öpüyordu yokluðun en tenhasýný evlat diyordu evlat kaldý mý hayatýn hiç sürprizi ölümleri gördük yokluðu varlýðý kötülüðü de hem iyiliði þehirleri yutan tusunamileri bir kedinin mýrýldanmasýný bir çocuðun aðlamasýný ......... kime ne geldiyse bize de o gelecek elbet diyordu sonra bilir misin ölüm mü zor ölen dostlarýndan ayrý yaþamak mý yaþamak nefes almak mý ölüm diyordu önce karanlýk odada baþlayacak eðer bir iyilik bile yapmýþsan o katran karanlýðý odada bir mum olup aydýnlatacak titreyerek yanacak ama asla sönmeyecek dostluk gibi aþk gibi kendine gelen zarardan kendini koruduðun güçle dostunu korumak gibi kardeþliði dostluða dostluðu kardeþliðe çevirmek gibi
ilk seni kalbinden yoklayacaklar kimi seviyorsan ilk onu gösterecekler belki dinecek hasret kim bilir belki de onlar da bize hasret belki ölüm sevilene davet kimbilir diyordu sonra yürüyüp gidiyordu sanki o yürümüyor cadde üzerine doðru geliyordu hayat akýp üstümüzden geçiyordu kendimi görüyor kime ne geldiyse gelecek diyordum arkamý dönüp akþam lambasýnýn önünden üþütürken rüzgar parkama sarýlýp bende gidiyordum a.y
Sosyal Medyada Paylaşın:
akif38 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.