BENİM KİTABIM 2

BENÝM KÝTABIM 2
Yusuf Yýlmaz
Doðduðum gün
Kalbimin sahifesine –bir- yazdým.
Sonra,
Kelime kelime -cümle cümle- devam ettim.

Gözlerimi her açýp kapadýðýmda
Tek tek yazarým:
Uyurken rüyalarýmý,
Gülerken hayallerimi,
Aðlarken hüzünlerimi yazarým…

Zamaný gelince açar okurum,
Acý tatlý hatýrlarýmý.

Sonra gönül kaðýdýna yazýp
Bir mýhla birlikte çakarým,
Yürek duvarýma!

Bazý sayfalarda hüzün var.
Bazýsýnda mutluluk.
Þakalaþtýðým arkadaþlarým var.
Aklýma geldikçe gülerim!

Taze bir bayram sabahýnda,
Annemin boynuna nasýl sarýlýrdým!
Bu benim kitabýmýn kapaðýdýr ayný zamanda!

Tarlada çalýþýrken, Ninemin;
Çatlamýþ mübarek ellerinden,
Kýnalý parmaklarýndan,
Nakýþ nakýþ, el örmesi
Çoraplarým vardý.

Ýnci gibi diþlerinin,
Kiraz dudaklarýnýn arasýndan,
Yumuþacýk sesiyle,
Yavrum diye çaðýrmasý vardý.

Sonra öðretmenimin:
“Geç kalma.
“Arkadaþlarýndan geri durma” Diye
Beni ikaz ettiðini…

Okulun açýlmasýna bir gün kala
Kitaplarýmý, defterlerimi, kalemlerimi
Annemin bezden diktiði çantaya yerleþtirip
Baþ ucuma koyduðumu…

Hayatýnda en unutamadýðýn þey ne diye sorarsan?
Dodurga da, kömür ocaðýnda
Tayin olduðum köye gitmek için
Sabahý beklerken
Bir köpeðin yüzümü yalayarak
Uyuduðum sandalyeden
Beni nasýl uyandýrdýðýný...


Yaþadýðým her þey var,
Kalbimin defterinde.

Bu benim þiirim.
Benim romaným.
Benim hayatým.
Benim yazgým.
Benim kitabým…

Kaç sahife olduðunu bilmiyorum.
Akýp giderken ömrüm.
Yazmaya devam ediyorum.
Gözümle, gönlümle, yüreðimin duvarýna…





















Sosyal Medyada Paylaşın: