Yokluğuna Kaybolmadan Tut Beni (1)

Sevgilim… Ah! Sevgilim
Soðuk gecelerin sensiz karanlýðýnda
Sýcak ülkeler düþleyen kimsesiz bir çocuðum ben
Kar altýnda buza kesmiþ yangýn
Bin yýldýr dumaný tütmeyen -ateþe küskün- baca
Yüreðinde bombalar patlatýlan bir savaþ ortasýyým…
Gözyaþýndan vurulan sessiz çýðlýk
Ve yalýnayak, yurdundan kopartýlan yaralý bir Ezidiyim

Yokluðun zindan/ yokluðun ayaz
Yokluðun yüz bin yýllýk yalnýzlýk
Yokluðun korkunç bir hiçlik duygusu
Yokluðun ser sefil çaresizlik
Yokluðun deprem
Ve amansýzca üzerime çöken hasret…

Sevgilim… Ah! Sevgilim
Dünyayý baþýma yýkan, hasretin senin…
Hava soðuk, hava ayaz, hava býçak gibi keskin
Her yer uçurum
Her yer uzak/ her yer tuzak bana…

Firari bir aþkla kaçaða düþtüm
Sahillerine girdim izinsiz
Tel örgülerini/ aþýlmaz duvarlarýný aþtým
Varoþlarýnda dolaþtým durdum yüreðinin…
Sevgilim… Ah! Sevgilim
Telsizlerde adým, eþkâlim
Görüldüðüm her yerde vuracaklar beni
Yüreðine sýðýnýyorum -zulamda saklý kalan kýrýk dökük bir sevinçle-
Dudaklarýna karýþýyorum -yalýnayak/ toz toprak/ yaralý bir gülüþle-
Yüreðim sana hasret -kavuþmanýn gülen yüzüyle-
Sevdam sana mülteci -aþkýn birleþtirici ve iyileþtirici gücüyle-
Duvarlarý, tel örgüleri, dünyalarý aþtým da geldim
Sevgilim… Ey! Sevgilim
Yüreðine kabul et
Yokluðuna kaybolmadan tut beni…

Aðustos 1988- Haziran 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: