iþte gidiyorum, sabahýndayým ayrýlýðýn
daha fazla dayanamam þimdi gidiyorum.
nasýl bir acýymýþ bu böyle ?dayanýlýr gibi deðil!
konuþamýyorum,yutkunamýyorum
nefes alamýyorum adeta..
hatta aðlayamýyorum bile,,
aðlayamadan kahroluyorum.
neydi yüreðimin gerçekten hakkettiði.? bumuydu yoksa?
hakkettim belkide bu ayrýlýðý kimbilir
ama böylesini deðil enazýndan.
nefes alamýyorum diyorum
aðlayamadan kahroluyorum.. aðlamadan gözyaþlarým sel oluyor
nasýl bir acýysa bu artýk,yaþatmayacak gibi anlaþýlan daha fazla!
uykularýmkaçýyor,gecem gündüzüm iç içe ayýramýyorum
artýk ben de görmüyorum.. hani derler ya sewenin gözü kördür diye!!
yalnýzca aþkta mý, hayatta da görmüyorum
gel dersem eðer sana gelme sakýn,
gitme de,
ben hiç birþey bilmiyorum en iyisi sende bilme!
sus..
nefes alma bile,,
boðul sen de benim gibi ama
sakýn bensiz ölme..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.