Bir Bahrevan günlüğü

sevgili
ne dünyalar kurdum hükümranlýðýnda
ne aykýrý sanatlar icat ettim
ne kadar özlediðimi bir bilsen!
eylülde kar yaðar saçlarýna
gözlerin yaðmur yaðar zemheri zamaný
cemre yerine hüzün düþer topraða

dizboyu eteðin nasýlda serpilirdi rüzgarda
þarkýlara eþlik etmelerin hala kulaðýmda
ya attýðýn mavi kahkahalar

duruþunun serhad kalýntýsý
özgürlük kokan gülüþün
sonbahar esiri sevdan
düþüyor gecemin çaresizliðine
o gözlerin
o bakýþýn
býraktýðýn þal’a bakmaktan usandým artýk
zamansýz aðrýlar giriyor baþýma
ne derttir bilmem
tarif edemediðim bir aþk var sende

çiçekler gözümde renk atýyor artýk
yüreðimde gelmeyen bir sabahýn hüznü
yaðmayan yaðmurun duasý gibi
bitmeye mahkum mecalim

artýk gel
yüreðimden pencerene kar düþmeden
zambaklarýn kokusunda buluþalým
son buluþmamýz olsun
ben
bahrevanýn seyrinde avunurum
dalgalara yellere aldýrmadan....
Sosyal Medyada Paylaşın: