O RUH

O RUH
Yusuf Yýlmaz
O Ruh:
Yorgun gözlerinden þefkat akan bir annenin
Nefesiydi sanki, beni okþuyordu.
Yenisey ýrmaðý gibi
Kaným þýrýl þýrýl akýyordu.

Avuç içi kadar bir umutla
Dolaþtým sokaklarda.
Gözlerim aldý götürdü beni,
Göðün derinliklerine…
Uzun uzun düþündüm:
O ruh,
Nasýl yenmiþti demiri ve barutu Çanakkale de!
Nasýl söndürmüþtü Sakarya da yanan cehennem ateþini!
O ruh,
Dolaþýyor aramýzda.
Ýmdadýmýza yetiþiyor,
En zor zamanýmýz da.
Bazen, saklanýyor bir çocuðun göz yaþlarýnda.
Bazen, bir dedenin sýkýlan yumruðunda,
Bir annenin titreyen dudaklarýnda…
Bazen bir öðretmenin beyaz tebeþirinde,
Kara tahtada, gönüllerde açan bir çiçek,
Çocuklarýmýzýn ufkunda doðan bir güneþ…
Umut, ülkü, bilgi oluyor.
O ruh öyle bir ruh ki
Bazen, yanardaðdan fýþkýran lavlar gibi patlayan!
Bazen, sevginin içine gizlenen aþk…
Bazen, kendini korumak için,
Namlusunu zalimin gözüne doðrultmuþ bir silah…
Bazen, vatan tehlikeye düþünce de bir iþretle,
Kendiliðinden oluþan bir ordu.
Çoðu kez de
Mazlumlarý sevindiren., düþmaný kahreden bir týlsým oluveriyor
Kahramanlarýn korkusuz yüreðinde.


Sosyal Medyada Paylaşın: