Aslýný aramadan vermiþsin kararýný, Derdimi anlatmaya fýrsat bile çýkmadý. Suçsuz, günahsýz iken ben gördüm zararýný, Surat astý talihim; yorulmadý, býkmadý.
Bir sýzý ki gönlümde, gider inceden ince, Söküp atmak ne mümkün, derine iþleyince, Yâr yüzünü görünce, hüzün döner sevince, O kadar bekledim de, pencereden bakmadý.
Yollar mayýn döþeli, yürüsem patlayacak, Bu ayrýlýk derdimi ikiye katlayacak, Sabýr taþý dediðin sonunda çatlayacak, Seni yakan o ateþ, sanki beni yakmadý.
Kayalara kazýnan bizim izlerimiz mi? Bize oyun oynayan yoksa gözlerimiz mi? Semada yankýlanan bizim sözlerimiz mi? Gözlerim doldu taþtý, bir damlasý akmadý.
Kýzaran ufuklara gözümü dikiyorum, Çaresizlik içinde cezamý çekiyorum, Kadere razý olup, boynumu büküyorum, Eli tetiðe gitti, ne olduysa sýkmadý.
Kararýný verirken sanki bir bakarkördün, Bir iftira uðruna araya duvar ördün, Yalan söyleyen kimmiþ; iþte onu da gördün, Geçip gitti fýrtýna, hakikati yýkmadý.
Sabri Koca Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.