Ýçimin seyrelen ýþýðýna raðmen Göz kapaklarýmý aralýyordu içimdeki çocuk Onun o bitmeyen sevinci olmasa Nasil geçecekti günler Yasýný tuttuðum onca þeyin Cenaze merasimine gittim ben, Ellerimde çiçekler. Öyle bir duvar gibi duruyorum bazen Kýrýk bir duvar Hani çatlaklarýndan yeþeren. Yýldýzlar yaðýyor bazen üzerime Kuyruklarýndan yakalayýp Dileklerimi baðlýyorum uçlarýna Saçlarýmý da kesmiyorum artýk Gökkuþaðý onlar yüzümün Güldükçe güzelleþiyorum Ve kuþlarý seviyorum en çok Kanatlarýna asýyorum hayatý Sessizliðin koynunda uyuyup Hala masallara inanýyorum.
Gülay Bulut beþekimikibin20
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.