ÇOBAN HANİFE

         ÇOBAN HANÝFE

Daðlarýn eteklerinde bir çoban,
Saçlarý darmadaðýn hali periþan,
Adý Hanife bu daðlara çok yaban,
Periþan ama özgür, yok karýþan.

Hanife alýþacak kekik kokulu daðlara,
Koyunlarýný sürecek sümbüllü baðlara,
Hanifenin bir çift sözü olacak aðalara,
Burada mutluyum, inmem aþaðýlara.

Hanifa koyunlarý ile hayatý örüyor,
Oysa içinde ne fýrtýnalar kopuyor,
Sanki koyunlarda kendini görüyor,
Esen rüzgar yanaklarýndan öpüyor. 

Kimsesi yok, baþkasý koyunlarý güdecek,
Kardesleri küçük, yok ona ysrdim edecek,
Babasi terki diyar etmiþ, destek verecek,
Daglsrda hanife yslniz onu kim sevecek.

Hanife belki kurbanlýk bir koyun deðil,
Kurban edecek onu hasta annnesi,
Bahtýna kim çýkarsa bu bir oyun deðil,
Kabul etmek zorunda kalacak kendisi.

Hanifeyi karþý köyden biri isteyecek,
Düþündü hayat bununla gecmeyecek,
Evlenince bu evi o mu geçindirecek,
Bakti bu serseriyle yüzü gülmeyecek.

Hanife güzel bir kiz daðlarýn prensesi,
Agzinda türkü tutturmuþ yanýktýr sesi,
Varmayacak ona kalsada son nefesi,
Daðlara çýktý eksilmedi gülümsemesi.

Hanife sevemedi ömrü geçti daglarda,
Yanik yanýk kaval çaldý engin baðlarda,
Hanifenin serüveni kaldi dimaðlarda,
Güzelliði, cesareti söylendi bayýrlarda.

Selimi sevilmedin, sende.çýk daðlara,
Derdini anlat mor sümbüllü baðlara,
Ben gidiyorum sözüm kalan saðlara,
Fazla güvenmeyin nankör insanlara.

03.10.2020 Ben Selimi (Ömer Kýlýç)






Sosyal Medyada Paylaşın: