Benim yaramý soracak olursan iþte burada Anne! Ben buradan zayýf kaldým Nereden diye soracak olursan insanlýðýmdan! En önemlisi Kadýnlýðýmdan yara aldým Kendini sev kýzým diyorsun Kendimi sevmek istiyorum ama sevemiyorum anne Beni önce çocukluðumdan sonra kalbimden vurdular. Yüzümden pembe gülüþlerimi Mavi düþlerimi Güne bakan çiçeklerimi yoldular. Ýþte bu yüzden, bu yüzden sevemiyorum kendimi Ýnsancýl duygularým beni sevmiyor Anne...
Çocukluðum da; sana diyemediðim Dudaklarýmda lanetli bir öpücüðün tadý Gözlerim de kör karanlýk kuyulara açýlan bir bakýþ Tenimde kirli ellerin izi kaldý. Ve... Zihnimde her gece yaþamayý unutan Mor ölümler ölen Masum bir kýz çocuðu aðlýyor Anne
Sen ellerimi býrakýp Gittiðin topraklardan bir pencere açýlsa Rüzgar esse, uðultusu ile Sevinçler girse içeriye Güneþin sýcaðý gibi deðsin ellerinin sýcaklýðý yüzüme Ellerimi tut Beni sev anne Ansýzýn býrakýp gittiðin gibi gitme Ben kendimi sevemiyorum Üzülüyorum aslýnda kendime, kýzýyorum da Ama iyileþemiyorum Yaram ruhum da "Ruhsal iktidarsýz zavallýlar" önce oyuncaklarýmý kýrdý Dokununca tenime, çocukluðumu, Sonra kadýnlýðýmý çaldý. Bilmiyorsun! Bilmiyorsun sen Anne
Umuda ektiðin çiçeklerin son yapraklarý solmak üzere Bir damla can suyu olsa bir gülücüðün Bir kapý aralansa gittiðin topraklardan Bir gecelik müsaade alsan Sen gelsen Melekler gibi Duvarlarýmýn rengi deðiþse Üzerinde ki yakasý eksik beyazý çýkartsan Anneler gününde aldýðým (Nevruz) çiçeði desenli elbiseni giysen Tutsam eteðinden yapýþsam Kal desem kalmazmýsýn? Anne
Yanýnda; gözlerinin içi gülen çocukluðumu getirsen Yüzümün Penceresindeki utanç perdesi kalksa Iþýklarý yansa gözlerimin Ýçimdeki, içindeki çocukluðum gülse Bir de sen gülsen Sarýlsak olmaz mý? Olmaz mý? Anne!..
Bu gün günlerden (yedi Ekim) sabahý Kutlu bir cuma Bir bað bozumu Bir hüzün günü son güz! Bugün BEN’im doðum günüm ve sen yoksun Yýldýzlar yok, güneþ yok, umudum yok... Anne diye seslensem kýzým diyenim yok!.. Sensiz bu doðum günümde çocukluðumdan miras Bir kez daha Mor ölümler öleceðim Bilmiyorsun, bilmiyorsun!.. Sen Anne
#hüzünlükent🍂
Kayýplarým vedâsýzdýr benim~
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.