duydum ki mutluluðu tekmeleyince canýn acýmýþ
aldýrmýþsýn
içindeki çocuðu
doðmamýþ güneþe gün biçilmez diye
perdeyi çekmiþ,
karanlýkta kalmýþsýn
artýk suratýný asacak yer bulamýyormuþsun aynada
sanki yüz bulsa þýmaracak
aynada yansýyanla
duydum ki dört köþe olmuþ duvarlar
hapsettin diye kendini
kahveyi dost edinip
muhabbet kurmuþsun çayla
yýldýzlarý kaydýrýp
iþ tutuyormuþsun Ay’la
ben de üzülüp duruyordum ne yapar diye bensiz
hani bensizken hep derdin ya
asla yapamam diye sensiz
ne densiz deðil mi
nedensizce ayrýlýk
bak muhatap arýyor kendine
neden sizce ayrýlýk ?
duydum ki her duyduðuna inanýr olmuþsun artýk
duy diye yazýyorum
ikiden bir çýkmýyor artýk..