Çocukluğum

ÇOCUKLUÐUMUZ

Çocukluðumuzda kar beklerdik öyle,
Dua ederdik yaðsýn hiç durmasýn diye
Akþama kadar kayardýk yorulmazdýk bile
Ocak yakýlýrdý çocuklar üþümesin diye.

Çocukluðumuzda menfaat yoktu,
Herkesin sýrtý pek, karnýmýz toktu.
Konuþulacak konularýmýz çoktu.
Unutamadýðýmýz hala o j.

Dam boyunca kar yaðardý bizim köye,
Büyüklerimiz kar kürerdi çökmesin diye,
Öðle olur, turþu pekmez gelirdi sofraya,
Çocuklar üþüyüp hastalanmasýn diye.

Çocuklumuzda saygý, sevgi vardý,
Tok, aç yatanýn halinden anlardý,
Herkes birbirini özünde severdi,
Hastayý arayýp, halini sorarlardý.

Sabah tarhana çorbasý içilirdi doya doya,
Memili çeþmesinden su içilirdi kana kana
Kuru fasülye yenilirdi ekmeði bana bana,
Leziz olurdu yanýnda kuru soðaný soya soya.

Çocukluðumuzda unutulan þefkat vardý,
Sýlayý rahim vardý, büyükleri ziyaret vardý,
Küçüklere sevgi vardý, merhamet vardý,
Kibirlilik, büyüklenme yoktu asalet vardý.

Kimsenin umurunda deðildi üþümek,
Vakit yoktu hasta olmayý düþünmek,
Kardeþtik, birbirimize yoktu gücenmek
Hasrettik çocukluðumuzu üleþmek.

Çocukluðumuzda hýr vardý, bereket vardý,
Birbirine yardým vardý, herkes ona uyardý,
Nerde bir garip ölse, kulak asmaz duyardý.
Cenazeye deðer vardý, herkes ona yanardý.

Selimi’nin çoçukluðu sevilirdi, güzel geçti.
Hastalanýnca, hýsým akrabalar ayrýlýðý seçti.
Bu dünyadan ölünce deðeri anlaþýlacak geçti.
Ne fayda, bu dünyadan bir garip geldi, geçti.

01.10.2020 Ben Selimi ( Ömer KILIÇ)
Sosyal Medyada Paylaşın: