Gece nemrut yüzüyle þafaðý öptüðünde Hüzündür hep direnen neþeli saatlere Fal bakarken demiþti geveze bir çingene Aþk dediðin yüreði sýkýþtýran mengene.
Yýkýlan hayallerin korkunç gürültüsüyle Tepinirken hüzünler gülüþünün üstünde Sahte bir ay ýþýðý vursa da gözlerine Unutma aþk yaþamaz ayrýlýk döngüsünde.
Boðulurken yüreðin hasretin girdabýnda Aþký alýp götüren bir kum fýrtýnasýysa Arama hiç boþuna okyanus dalgasýnda Hiç bir aþkýn cesedi gelip vurmaz kýyýya.
Acýnýn elleriyse göðsünü týrmalayan Vur neþteri kanasýn en kýlcal damarýndan Mutluluk düþlerini çekip alma yarýndan Kapatýr yaralarý ýþýk hýzýyla zaman.
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAKAMOZ ŞİİRLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.