GÖNÜL ÇELEN

GÖNÜL ÇELEN

Ne zaman bir aþk kelimesi kursam
Bir sinema perdesi açýlýr içimde
Önceleri resmindi, cüzdanýmda sakladýðým
Þimdi yüreðimde kor bir alev, yanýk mý yanýk
Biraz Ýzmir’li biraz da Ýstanbulluyum senden yana
Hangi þarkýyý dinlesem, her naðmesinde sen varsýn.

Ben buyum, gönül çelen çingenem
Bakýþlarýnýn sýcaðýndan, sevdim seni
Dudaðýndaki ýslaklýðýndan,
Yüzünü efsaneleþtiren, sinema perdesinden
Bir de gül taþýyan körpe ellerinden sevdim
Ýstesem de bu perdeyi kapatamam
Piþman bir el sallanýr peþimden.

Sen, hangi gezegende doðdun çingenem
Göbek adýn yýldýzlara sarýlý
Dün akþam Beyoðlu’nu dolaþtým
Elinde bir makasla, gülleri kesip duruyordun
Seyrederken seni, sevda yüklü gözlerini buldum
Gürleyip de yaðmayan bir bulut gibiydin.

Boðaz’dan geçen gemilerin sesi
Taksimde renkli gece lambalarý
Meyhaneler açýk, sarhoþlar nara atýyor
Gördüm giderayak seni, Sirkeci iskelesinde
Gazeteciler etrafýný sarmýþtý, utanganç bir halin vardý.

Ýçimde eflatun bir keder, kirpiklerimde çið damlalarý
Sen, gönül çelen, çingenem,
Avuçlarýmda yüzünü gezdirirken,
Dudaklarýmda hayat öpücüðüm oldun
Sen dünyalar güzeli göz yaþlý çingenem,
Bu dünya ne sana, ne de bana kalmaz þarkýsý gibisin
Ne olur, anla beni biraz.


Nuri Daðdelen
17/9/2013
Sosyal Medyada Paylaşın: