SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM
Seni çok özlüyorum ey ela gözlü canan
Hastalarýn devaya olan özlemi gibi
Mecnun’un dolaþtýðý kýzgýn çöllerde yanan
Topraklarýn damlaya olan özlemi gibi
Dertlerini saklayýp kimselere demeyen
Günler, haftalar, aylar kirpikleri deðmeyen
Kan doluþup içine dinginlik ne bilmeyen
Mahmur gözün uykuya olan özlemi gibi
Duygulu bulutlarýn sinesinden dökülen
Daða, ova, yaylaya yamaçlara ekilen
Mecrasýnda çaðlarken önüne set çekilen
Irmaklarýn deryaya olan özlemi gibi
Yaþayýp gidiyorken dünya denen kafeste
Ýki kapýlý handa yol alýrken aheste (*)
Hayatýn finalinde çaresiz son nefeste
Kalanlarýn dünyaya olan özlemi gibi
Tutamayýnca baþa bela getiren dilin
Elinden yaþadýðý kahýr, çile ve zul*ün
Gereðince gülzara hasret þeyda bülbülün
Gül dalýna konmaya olan özlemi gibi
Aydýnlýðýn uðruna virane hanelerin
Sevdalarý baþýnda tüten divanelerin
Ateþin etrafýnda dönen pervanelerin
Kýzgýn korda yanmaya olan özlemi gibi
22.09.2020
(*) Ýki kapýlý bir handa
......gidiyorum gündüz gece
......Aþýk VEYSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.