Atölye
Ailedir yaþamýn atölyesi,
Çocuklardýr ailenin meyvesi..
Öðrenirse Ýngilizce no, yesi,
Dünyalar duyar artýk o gür sesi...
Demeyin ki hiç bu da neyin nesi,
Sevgi ve aþk kuþlarýnýn kafesi...
Olacaksýn ki, çýksýn kuþun sesi,
Uçarak gitsin, kalsýn kanat sesi...
Akif, Fatih kuþumuz, benzer sesi,
Baba, anneden baþka, yok kimsesi...
Yýllarca onlar bir altýn kesesi,
Onun için kalýncadýr ensesi...
Akif oldu öðretmen, çýkmaz sesi,
Dinler, anlar her yerden çýkan sesi...
Çalar hemen teneffüsün zil sesi,
Duyulur hep Akif’in asil sesi...
ÞAÝRcik Ahmet Necat UCUR
29 eylül 2020 salý Ýzmir
Eba meba teselli...
KorONA da KorONA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.