Güz Akşamları

Aðýr akþamlar usulca çökerken þehre
Solgun camlarda can verdi ýþýklar.
Bir kýzýl “ah” koptu dilimden
Yüz hüzne boyandý âþýklar.
Karamsar renkler titreþiyordu ufukta,
Karanlýðýn kýrýk naðmesi
Çýnladý durdu sýrlý sonsuzlukta.
Daðlarýn ardýnda, Kýzýlbel’de midir,
Yoksa þifalý sular gibi
Gönlümü besleyen güzelde mi,
Sevda yüklü yarýnlar?..
Kanadý kýrýk kuþlar bile
Karýþýp gitti de göç kervanýna
Ben hâlâ tuzaðýndayým uzaklarýn.

Güz gürzünü savururken felek,
Çaresizce dökülür bitkin yapraklar,
Hazanýn hüzzam kucaðýna.
Dallarda donar umut güneþi
Ölü topraðýna döner yeryüzü.
Gölgeler üþür, gözler nemli
Bu âlemde en gizemli, en önemli
Ölüm hakikatidir kanýmda donan.
Zaman sadece bir merdiven
Efkârlý gecelerin ardýna uzanan.
Daðlar mor, baðlar kirli, yollar sarý
Karþýmda can çekiþen þu sonbaharý
Gördükçe titrerim.

Güz akþamlarýnýn gurbet yarasý
Sýzým sýzým sýzýlar gurub sonrasý.
Elimde yâr mektubu,
Dilimde sýla türküsü.
Uzanýr göklere kat kat
Zincirlerin kalýn örtüsü.
Sürme diye göze sürülür
Bir küçük ýþýk, þýk bir tebessüm.
Hasret denizimi çepeçevre doldurur
Renkler ýrmaðý billur nur.
Ýplik iplik bükülen çile yumaðým
Hicreti cennete baðlayan bað olur.
Þu titrek, mumdan kalbim
Kül benekli deðil
Gül yanaklý sabahlarýn
Çimen þafaðýna meftundur.

*****
(MEB Bilim ve Aklýn Aydýnlýðýnda Eðitim Dergisinde 2001 Eylül, Sayý:19, Sayfa:26’da yayýnlanmýþtýr.)
*****
(Ýlk yazýlýþ tarihi: 07/11/1996, 17:03- 13/01/1997, 16:00; Yalvaç, Isparta)
*****
(Son tashih zamaný: 01/09/2021, 23:41; Kocasinan, Kayseri)
Sosyal Medyada Paylaşın: