Yüreğimin Manzarasında Sen Varsın
yüreðimin manzarasýnda sen varsýn
umudu taþýr gibi taþýyorum
bir yaþamla bir ölümü
dolaþtýrýr gibi
mahzende yýllanmýþ bir þarap kýzýllýðýnda
kalbimi kýzýla boyuyordum
sonra gece karanlýðýna kalýyordu yüreðim
mavisini kaybediyordu
kýzýllýðýný
sesini
soluðunu
oysa gözlerim bulutlarý giydiriyordu hüznüme
aðýrlýðý göz kapaklarýma inen bir özlemin içinde kalýyordum
mevsim yokluðunda kalan bir sonbahar gibi
bulutlu, ama güneþi kýsýk bir gökyüzüne benziyordu
yaðmurlu, ama yaðmur yaðmamaya yemin içmiþ gibi
güneþli, ama güneþ doðmamak üzere batmýþ gibiydi
ve taþ gibi bir yastýða baþýmý yaslýyordum
bazen acýya ses oluyordu
bazen hüznüme
bazen de yoldaþ oluyordu
umudumu kaybettiðim yarýnlarýn
ama en çokta seni özlediðim zamanlar
kalbime sarýlýp, kalbime seni sarýyordu
yüreðimin manzarasýnda sen varsýn
karanlýk yarýnlara yýldýz gibi parlýyorsun
þiire bulanmýþ göðsümün
menzilinde de sen varsýn
sana sarýlmadan
hiçbir savaþý kazanamazdým
hiçbir özlemi
hiçbir sevdayý
hiçbir yarýný
ibrahim dalkýlýç
28.09.2020
22.25 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.